غلط زیادی که جریمه ندارد

چوپانی گله را به صحرا برد به درخت گردوی تنومندی رسید.از آن

 بالا رفت و به چیدن گردو مشغول شد که ناگهان گردباد سختی

 در گرفت، خواست فرود آید، ترسید. باد شاخه ای را که چوپان روی

 آن بود به این طرف و آن طرف می برد. دید نزدیک است که بیفتد و

 دست و پایش بشکند.در حال مستاصل شد...از دور بقعه امامزاده

 ای را دید و گفت:ای امام زاده گله ام نذر تو، از درخت سالم پایین

 بیایم. قدری باد ساکت شد و چوپان به شاخه قوی تری دست زد و

 جای پایی پیدا کرده و خود را محکم گرفت.گفت: ای امام زاده خدا

 راضی نمی شود که زن و بچه من بیچاره از تنگی و خواری بمیرند و

 تو همه گله را صاحب شوی.نصف گله را به تو می دهم و نصفی

 هم برای خودم...قدری پایین تر آمد.وقتی که نزدیک تنه درخت

 رسید گفت:ای امام زاده نصف گله را چطور نگهداری می

 کنی؟ آنهار ا خودم نگهداری می کنم در عوض کشک و پشم نصف

 گله را به تومی دهم. وقتی کمی پایین تر آمد گفت:بالاخره چوپان

 هم که بی مزد نمی شود کشکش مال تو، پشمش مال من به

 عنوان دستمزد. وقتی باقی تنه را سُرخورد و پایش به زمین رسید

 نگاهی به گنبد امامزاده انداخت و گفت:چه کشکی چه پشمی؟ ما

 از هول خودمان یک غلطی کردیم غلط زیادی که جریمه ندارد.